قوانین آپارتمان نشینی!

آپارتمان عبارت است از یک واحد مستقل در ساختمان چند طبقه که از آن برای سکونت یا جهت کسب و پیشه استفاده می شود. امروزه با افزایش شهر نشینی و زیاد شدن جمعیت آپارتمان نشینی توسعه یافته است اما در کشور ما هنوز نیز فرهنگ آپارتمان نشینی به صورت صحیح رواج پیدا نکرده است و برخی از افراد ذهنیت قدیمی خود را که در خانه های حیاط دار داشته اند ، در آپارتمان نشینی نیز حفظ کرده اند و به این ضرب المثل «چهار دیواری، اختیاری» اعتقاد کامل دارند و گاهی حاضر نیستند کمی از مواضع خود پایین بیایند و بعضی محدودیت ها را که لازمه زندگی آپارتمانی است، قبول کنند.

 در این بخش از شیراز سرویس شما را با قوانین آپارتمان نشینی آشنا می کنیم.

همه چیز درباره آپارتمان نشینی

مالکیت در آپارتمان ها شامل ۲ قسمت است:

۱ ـ مالکیت اختصاصی

۲ ـ مالکیت مشترک

● بخش اختصاصی

به بخشی از ملک مانند بالکن گفته می شود که تنها صاحب آپارتمان حق استفاده از آن را دارد.

مقررات آپارتمان نشینی

● بخش های مشترک

قسمت هایی که تمامی مالکان حق استفاده از آن را دارند و برای استفاده عمومی احداث شده است و در سند اختصاصی قید نشده است ، عباتند از :

زمین زیر بنا ، تاسیسات قسمت های مشترک از قبیل چاه آب، پمپ، منبع آب، مرکز حرارت و تهویه، انبار عمومی ساختمان، اتاق سرایدار در هر قسمت بنا که واقع شده باشد، آسانسور، چاه های فاضلاب، لوله ها از هر قبیل مانند لوله های فاضلاب، برق و تلفن، گذرگاه های شوت زباله، اسکلت ساختمان، تاسیسات مربوط به راه پله، وسایل تامین کننده روشنایی، تلفن، پشت بام و تاسیساتی که در پشت بام برای استفاده عمومی احداث شده است، نمای خارجی ساختمان، محوطه ساختمان

این قسمت ها در ساختمان بین اهالی مشترک هستند:

پله های ورود به پشت بام و پله های ایمنی، درها و پنجره ها، راهروها و پاگردها ، دیوارهای حد فاصل بین قسمت های اختصاصی اگر جزو اسکلت ساختمان نباشند.

آپارتمان نشینی بدون فرهنگ آن

عمده ترین مشکلات آپارتمان نشینی زمانی آغاز شد که برخی خانواده ها با همان ذهنیت زندگی سنتی در خانه های حیاط دار، وارد زندگی در آپارتمان شدند.

اکثر افرادی که به علت مزیت های آپارتمان نشینی این شیوه را انتخاب می کنند ؛ هنوز با فرهنگ زندگی در آپارتمان آشنا نیستند یا آموزش ندیده اند بنابراین وقتی به زندگی در آپارتمان روی می آورند برای خود و دیگران مشکلاتی مانند سلب آسایش مردم با بلند صحبت کردن، زیاد کردن صدای رادیو و تلویزیون یا گذاشتن کفش ها مقابل پاگرد پله ها، حمل زباله بدون سطل در حالی که شیرابه های آن روی پله ها می ریزد، برگزاری مهمانی های پر سر و صدا و… ایجاد می کنند و این کارها را عادی می دانند.

برای زندگی آپارتمان نشینی، لازم است فرهنگ زندگی در این مکان ها را ارتقا دهیم . عدم توجه به فرهنگ آپارتمان نشینی سبب مخدوش شدن حقوق همسایگی و بروز مشکلات متعدد و مشاجراتی مابین ساکنان یک مجتمع می شود.

آپارتمان نشین ها؛ ناراضی

در نتیجه رشد جمعیت در شهرها و به دلیل گران شدن زمین آپارتمان نشینی توسعه پیدا کرده است . در واقع آپارتمان نشینی برای جلوگیری از توسعه سطحی شهرها به اجبار برای پاسخگویی به نیاز جامعه مدنظر قرار گرفته است . برای رعایت حقوق مدنی و روابط اجتماعی ساکنان این ساختمان ها لازم است که قوانین و مقررات زندگی در چنین مکان هایی مورد توجه قرار گیرد.

۳۹ درصد مردم سر و صدا و رفت و آمد زیاد، ، ۱۳درصد عدم تفاهم فکری با همسایگان، ۱۲درصد نداشتن فضای تفریح و ۲۷ درصد مزاحمت همسایگان را از معایب آپارتمان نشینی می دانند.

۵۵ درصد آپارتمان نشین ها نسبت به زندگی آپارتمان نشینی خود ناراضی هستند.

۲۵ درصد آپارتمان نشین ها مخالف زندگی آپارتمان نشینی ، ۳۸ درصد مردم آپارتمان نشینی را با فرهنگ ایرانی سازگاردانسته اند ، ۱۸ درصد نسبت به آن بی تفاوت و ۱۵ درصد نیز ابراز رضایت نموده اند. این نظرسنجی نشان می دهد اکنون نیز در زمینه آپارتمان نشینی در میان شهروندان فرهنگ مشخص و روشنی شکل نگرفته است.